Column Maart 2019

Jullie hebben de column van februari moeten missen. Het was niet alleen de naweeën van de winterstop die ons parten speelde, maar het was ook een beetje komkommertijd. Geen spraakmakende gebeurtenissen om een scherpe column over te schrijven. Alhoewel het woord “klimaat” met de verkiezingen in het vooruitzicht wel erg vaak werd prominent naar voren kwam en dat dat wel een goed onderwerp zou zijn. Zowel de voorstanders als tegenstanders van maatregelen op het gebied van het klimaat lieten figuurlijk hun tanden zien. Zijn ze nu echte bezorgd om het klimaat of willen ze graag een vaste zetel in de 1^ekamer hebben, om de plannen van het kabinet Rutte 3 te dwarsbomen. We gaan het meemaken op 20 maart a.s. Ander spraakmakend nieuws is natuurlijk de aangekondigde scheiding van Wesley en Yolanthe. De krant van wakker Nederland bracht het op de voorpagina en de roddelrubrieken raakten niet uitgepraat. Gaat het hier dan toch nog beetje over voetbal of over voetballers. Eindelijk weer eens wat te roddelen, zonder rekening te houden met de Wet op de privacy. Ik had het daar al eerder over. Bij het sprookachtig huwelijk destijds in Toscane beloofde Wesley eeuwige trouw aan Yolanthe, maar dat vond hij achteraf wel erg lang, om de woorden van Toon Hermans te gebruiken. De boedel zal worden verdeeld en de roddelbladen zullen de gevolgen van de scheiding op de voet volgen. Wat je zeker niet mag missen is de wijze waarop Wesley zal omgaan met de diverse aan Yolanthe gewijde tattoos. Het weg laten laseren zal wel enige tijd duren, maar dan heeft hij wellicht weer voldoende ruimte voor het volgende liefje. Misschien is het een goed idee voor een nieuw TV-programma. “What do we do with the tattoo”, waarin een tiental tatoeëerders onderling strijd voeren wie het beste idee heeft om de giga tattoo van Yolanthe op de buik van Wesley om te toveren tot een ander kunstwerk. Henk Schiffmacher mag wat mij betreft dat tiendelige programma presenteren. Na afloop van iedere aflevering onder leiding van mijn grote vriend Albert Verlinden praten we na over het programma, geven we tips en trucs en kijken we vooruit naar de volgende aflevering. Uiteraard komt de marketing ook aan bod en zijn er T-shirts te koop met het omgetoverde plaatje van Yolanthe en mag de winnaar van de show op de buik van Rob Jetten gratis de letters “klimaatdrammer” zetten. Zo maken we duidelijk dat politiek en entertainment goed samen gaan. Veel plezier de 2^ehelft van deze compettie.

Column Januari

Allereerst de beste wensen voor het komend jaar en dat het maar een erg sportief jaar mag worden voor iedereen die AWC een warm hart toedraagt. Voor mij is het nieuwe jaar niet zo goed begonnen. Ik viel niet in de prijzen bij de Staatsloterij en ik deel ook niet mee met de postcodekanjer maar gun het de Glimmenaren van harte. Ik heb pijn aan mijn oren van het overmatig geknal van met name illegaal vuurwerk, heb me verslikt in een oliebol en heb hoofdpijn van vermoedelijk teveel “bubbels” die traditioneel horen bij de jaarwisseling. Dat was nog niet alles, want tot overmaat van ramp kwam daar het nieuws nog bij dat het komende seizoen Albert, je weet wel de roddelnicht van RTL Boulevard nu met een eigen programma gaat komen. Hij gaat het privéleven van menig bekende Nederlander, ook wel BN-ers genoemd, de komende tijd onder de loep nemen en daarover berichten en dan met name als er iets ergs te melden is, zoals dat de tweelingzus van Elly Lust onlangs de mazelen heeft gehad of dat het rode pak dat Marc-Marie Huibregts aan had tijden zijn Oudejaarsconference echt niet meer van deze tijd was. Hij zal zeker weer wat weten te melden over de leden van het Koninklijk huis als tegemoetkoming van een lintje dat hij in 2010 heeft ontvangen en dat volgens hem nu aan een upgrade toe is. Ik vraag me in alle eerlijkheid af hoe het mogelijk is hij mag roeren in het privéleven van menig Nederlander, bekend of onbekend en dat hij het “hot-news” ook nog lardeert met foto’s van de stakkers die via de TV krijgen te horen dat hun partner is vreemd gegaan, dat een bekende zanger dronken achter het stuur heeft gezeten of dat een dure Rolex is gestolen van een zus van een zoon van een zwager van etc. Kan dat allemaal wel. Wij van AWC zijn gebonden aan de in mei vastgestelde regels over privacy. Mogen zo maar geen teamfoto’s van maken van de mini’s, dames en senioren zonder de uitdrukkelijke toestemming van de betrokken voetballers of ouders daarvan. Lijkt me een leuk klusjes voor Elly Lust om dat eens uit te zoeken, niet of haar zus echt de mazelen heeft maar of deze goedbetaalde roddelaar met dergelijke privacygevoelige informatie en programma mag vullen. Doodzwijgen zou ik zeggen, weg zappen of klagen bij de Autoriteit Gegeven Bescherming. Een goed jaar allemaal

Column december 2018

Ik heb er de laatste maanden bijzonder veel moeite mee om met mijn tijd mee te gaan. Dat was enkele jaren geleden een makkie. Ging met de jeugd op stap, sprak over doekoe en patta’s, gedroeg me niet als een peepz maar was gewoon gezellig uit. Het mocht allemaal. Maar het lijkt er op dat ik me nu neer moet leggen bij de mening van een klein groepje die ons de wil gaat opleggen. De discussie over zwarte Piet verbleekt bij hetgeen ons de komende maanden te wachten staat. De knecht van de zojuist naar Spanje vertrokken goedheiligman heeft wat betreft zijn kleur de beste tijd gehad en we gaan er langzaam aan wennen dat hij een gedaantewisseling zal ondergaan. Althans dat doet men ons geloven volgens een onlangs uitgevoerd onderzoek onder veel Nederlanders. Kan natuurlijk ook gewoon nepnieuws zin om ons die kant op de krijgen.
Nee, het wordt veel erger. Nu moeten onze oude spreekwoorden en gezegden het ook nog ontgelden en met name die spreekwoorden die mogelijk dieronvriendelijk zijn. Een jaar geleden wilde de Partij voor de Dieren in Den Haag een motie van GroenLinks niet ondertekenen, omdat de titel ‘Boter bij de vis’ luidde. Aan een dood paard trekken kan niet meer, de koe bij de horens pakken kan de koe erg pijn doen. Er gaan veel makke schapen in een hok, maar de ruimte kan voor hen veel te klein zijn, dus weg er mee. Iemand blij maken met een dode mus doen we niet meer.
En dat is nog niet alles. Nu ontdekken een paar dames in de VS dat met de #Metoo gedachten in hun achterhoofd dat er enkele teksten van liedjes zijn die erg vrouwonvriendelijk zijn. Een radiostation in Amerika dat non-stop kerstmuziek speelt tijdens de feestdagen draaide ook “Baby its cold outside”. Daar zijn ze mee gestopt en zij kwamen naar verluidt tot deze beslissing na een telefoontje van een vrouwelijke luisteraar. Die gaf aan dat het hit-nummer uit de jaren ’40 een nogal problematische tekst bevatte. Na het lezen van de songtekst viel het die vrouwen op dat het in het moderne tijdperk ‘het erg manipulatief en fout lijkt’.
Gaan we nu in december onder de kerstboom zitten, zingen geen liedjes en eten alleen diervriendelijk geslacht vlees? Dacht het niet.
Dat bedoel ik nou met een kleine minderheid die ons de wil op schijnt te leggen. Een vrouw vindt een liedje niet leuk en het wordt uit de ether gehaald. Een kleine organisatie vind enkele spreekwoorden niet meer van deze tijd en krijgt zijn zin. We gooien beide meningen overboord en daarmee slaan we twee vliegen in een klap (sorry vliegen).

Column november 2018

We hebben tegenwoordig fantastische hulpmiddelen tot onze beschikking om het leven aangenamer te maken. Zo heb ik onlangs een nieuwe koffiemachine aangeschaft die ik van een afstand kan bedienen. Zodra de wekker gaat open ik een oog, pak mijn smartphone en geef vanuit mijn Auping Boxspring aan mijn nieuwe machine opdracht om een espresso te maken. En als de avond tevoren het een beetje uit de hand is gelopen is de opdracht een dubbele espresso, extra sterk. Vervolgens geef ik via dezelfde telefoon een opdracht aan de gordijnen om het licht binnen te laten en aan de verwarming om wakker te worden en om er voor te zorgen dat het huis wordt voorzien van een aangename temperatuur. Met de prijs die ik onlangs heb gewonnen bij de Postcodeloterij (niet verder vertellen dat het drie ton was) is het voor mij ook eens stuk makkelijker om al die snufjes aan te schaffen en om die naar believen te gebruiken. De nieuwe robot laat de hond uit terwijl ik op mijn scherm, vanuit mijn bed natuurlijk, diverse kranten lees. Ondertussen is het bad vol gelopen op een speciaal voor mij ingestelde temperatuur en ruik ik de heerlijke aroma van vers gebakken croissants die opstijgt vanuit de (uiteraard volautomatische) keuken. Dat klinkt toch allemaal fantastisch of niet? Iedereen is de komende weken van harte welkom om al dat fraais zelf te aanschouwen en te ervaren. je mag alleen niet in mijn bed liggen.
Ik moet je alleen waarschuwen voordat je een afspraak maakt om bij mij om op bezoek te komen. De helft is namelijk gelogen, waarbij ik niet vertel welke helft. Het is allemaal neonieuws, fakenews.
We worden overspoeld door nepnieuws en ik weet bijna niet meer wat ik wel of niet moet geloven. Het maakt ons allemaal kritischer maar ook vatbaarder voor nieuws dat überhaupt niet bestaat. Politici die toch al niet betrouwbaar waren liegen nog meer of bedenken nieuwtjes die de waarheid nog meer in hun voordeel laten werken. Ik las laatst een verslag door een niet nader te noemen redacteur dat AWC met 5-0 had verloren van een ander team uit de hoofdklasse, maar daar geloof ik helemaal niks van. Ook de stand in de hoofdklasse moet je met een korreltje zout nemen. Is fakenews en bijna niet van echt te onderscheiden, want AWC voetbalt fantastisch. Kom de komende weken dat maar zelf ervaren. Ze kunnen volgens mij zelfs een wedstrijd met 6-3  winnen, maar er zijn natuurlijk ook mensen die dat zeker niet geloven. “Fakenews” mag van mij hét woord van 2018 worden.

Column oktober 2018
Bent U ook zo’n iemand die de hele dag alle berichten op sociale media probeert te volgen. Twitter, Instagram, Flickr, LinkedIn en vooral Facebook. Alle sappige en vaak persoonlijke berichten moet ik volgen. Ik wil weten wat er allemaal gebeurt in mijn omgeving en wil vooral niets missen van alle vaak persoonlijke details die mensen delen met de wereld. De speech van Trump, de jurk van Maxima de ramp in Oss, Ik heb ook vaak een niet te onderukken verlangen om een reactie te geven op die berichten. Mensen mogen weten dat ik besta en een mening heb. Ik zet mijn facebook een paar dagen op zwart als er weer een tragedie heeft plaatsgevonden. Bij Charlie Hebdo zet ik de Franse driekleur achter mijn profielfoto en ik leef mee met al die vrouwen die ooit onheus zijn bejegend. Ik ben er ook Me is er too. Het kan mij overigens niet veel schelen of het bericht waar ik op reageer klopt of niet. Ik doe niet aan fakenews. Voor mij klopt alles, omdat ik dan weer lekker los kan gaan. Of mijn reactie ongepast is of dat ik daarmee andere mensen een klein beetje voor schut zet of beledig, kan me niet veel schelen. De jurk van Maxima was verschrikkelijk en dan die hoed, dat kon echt niet. Wilders had gelijk tijdens de algemene beschouwingen en we moeten inderdaad meer windmolenparken bouwen. Trump is soms een eikel en soms ook niet. Vaak gaan de berichten helemaal nergens over maar ook dat kan me niet veel schelen. Ik wil mijn mening geven, en de meeste tijd geef ik die ongezouten, lekker vanachter mijn PC, zonder dat ik de betreffende persoon, groep personen in de ogen hoef te kijken. Succes a.s. zondag AWC en als je verliest zal mijn kritiek weer ongezouten en ongefundeerd zijn, maar je weet het “I don’t, care”

Column september 2018
Met al het mooie weer waarvan we de afgelopen maanden hebben mogen genieten zou je bijna vergeten dat in de maand september de herfst weer begint. Ik wil jullie niet depressief maken en wellicht zitten enkele van jullie nog te genieten op een buitenlands terras of voor de tent of caravan met een glaasje bier of wijn, terwijl de kinderen spartelen in het plaatselijke zwembad. Maar de realiteit komt steeds dichterbij ook al heb je net na het laatste slokje nog even je ogen dromerig gesloten. Je vind het misschien ook prima dat het weer voorbij is, omdat je man zich in de vakantie ineens teveel met de opvoeding van de kinderen ging bemoeien. Of blij dat je dochter wordt verlost van het opdringerige Franse pubertje, of dat je kleren na al die Italiaanse pasta nu echt te strak zijn gaan zitten. Ook laat de bankrekening wellicht een langer verblijf in het “all inclusive” resort niet toe. We ontkomen er niet aan dat de scholen weer beginnen, de werkgever met smart op je zit te wachten en de trainers van de diverse voetbalclubs halsreikend uitkijken welke talenten zij dit jaar weer mogen begeleiden. Een nieuw seizoen en weer nieuwe uitdagingen. AWC gaat voor de 2e keer zijn geluk beproeven in de hoofdklasse, het clubhuis krijgt nieuwe kassasystemen en we gaan over van een papieren lidmaatschapskaart naar een heuse clubkaart waarmee ook betalingen gedaan kunnen worden. Er komt weer een nieuwe presentatiegids en we werken hard aan een nieuwe website. Nieuwe kandidaat bestuursleden dienen zich aan en er wordt hard gewerkt een strategisch beleidsplan met een meerjarenbegroting. Verder proberen we te voorkomen dat de jeugd wordt geconfronteerd met rokende mensen. Voldoende onderwerpen waar we enthousiast over kunnen worden en waar we wederom de hulp van vrijwilligers goed kunnen gebruiken. Met al dat moois in het vooruitzicht valt een terugkeer naar huis wellicht mee. Welkom thuis allemaal.

Column Juni 2018
Traditiegetrouw is de maand mei de maand van de platte karren. In veel dorpen klimmen de kampioensteams op de gehuurde platte kar om ererondjes rond de kerk te rijden en het liefst even langs het sportpark van de “concurrent” die om wat extra zout in de wonden te wrijven. Soms is het een jaar later precies andersom en komt de “concurrent” luid toeterend langs om te laten zien en horen wie de kampioenen zijn. Leuk en ludiek en is tekenend voor de sportieve rivaliteit die er vaak heerst tussen clubs die in elkaars regio’s zijn gevestigd. De platte “oldtimer” werd deze weken vaak gecharterd door AWC waarmee verschillende jeugd en seniorenteams met de titel “Kampioenen” door het dorp trokken.
Er zijn echter ook wel zorgen om deze traditie en dat heeft alles te maken met de veiligheid. Het verhaal gaat dat met name in Brabantse dorpen en bij Brabantse voetbalclubs deze traditie is begonnen. Twente claimt echter de uitvinder te zijn van het feestelijke rondje, waar het is begonnen met een echte platte kar door een of twee paarden getrokken. Daar zit volgens mij ook het probleem met die zorgen. Uit de bocht vliegen met een volle platte kar, getrokken door paarden is moeilijk voor te stellen. Die snelheid is echter de laatste jaren sterk vooruit gegaan waardoor er ook meer eisen werden gesteld aan de uitmonstering van het vervoermiddel. Daarna gingen ook gemeenten er zich mee bemoeien omdat de geluiden uit de samenleving in regelgeving omgezet moesten worden. Hoogte van de kar, aantal zit- en staanplaatsen, wel of geen geluid, wel of geen drank, hoogte van de reling, verzekering enzovoort. En als je regels maakt moet er ook op worden toegezien, waardoor de gemeentelijke “bromsnorren” er ook nog een woordje over willen meepraten.
Al met al lijkt het er op dat deze traditie door inspraak ten onder dreigt te gaan de komende tijd. Wij vieren kampioenschappen er niet minder en we hopen ook volgend jaar weer luid zingend en toeterend op de platte kar door het dorp te rijden. Ik vraag dan wel of Van den Broek de “oldtimer” groen kan schilderen.

Column mei 2018
Volgens enkele vooraanstaande wetenschappers weegt verlies zwaarder dan winst en dat gaat op voor zowel materieel of immaterieel verlies. Dat is heel herkenbaar en volgens mij niets nieuws onder de zon. Verliezen is nooit leuk, maar volgens deze wetenschappers blijft dat ook veel langer hangen. Messi die een belangrijke penalty mist zal langer aan dat moment herinnerd worden dan die vele tientallen die hij wel raak schoot. Een ontslagen voetbalcoach zal bij zijn ontslag meer aan zijn mislukkingen worden gelinkt dan aan zijn winstpunten. Het vorenstaande gaat vooral op bij personen of groepen van personen (bijvoorbeeld voetbalelftallen) die competitief zijn ingesteld. Die hebben altijd de drang om te winnen in tegenstelling tot sociaal ingestelde mensen, die meer rekening houden met anderen. Als je echter een paar ton wint in het casino zul je volgens mij het verlies van alle munten die je in al die tijd aan de fruitautomaat hebt gesponsord sneller vergeten! Er is niks mis met een drang om te winnen, echter heb je niet altijd de mogelijkheid om een doelpunt meer te scoren dan je tegenstander en niet iedereen kan zich voor of tijdens een wedstrijd helemaal oppeppen om de strijd aan te gaan en is iedereen binnen het team wel even competitief ingesteld als de anderen?
Verliezen heeft echter ook voordelen omdat dit aanzet tot nadenken. Waarom zou je in godsnaam een wedstrijd evalueren als je met 5-0 hebt gewonnen of moet je jezelf nog afvragen hoe het zover is gekomen als je met een paar ton het casino verlaat. Dat zul je wel doen als je fors hebt verloren van een tegenstander of als je de strijd hebt verloren van een fruitautomaat.
Echter moet je met deze uitspraak niet aankomen als spelers met gebogen hoofd na een verloren wedstrijd het veld aflopen. Dat komt niet aan. Het moet even verwerkt worden en ze moeten de mogelijkheid krijgen om na het verlies nog beter hun best te doen. Zo kun je dus verlies omzetten in iets positiefs. AWC heeft even de tijd nodig gehad om de verloren wedstrijd tegen Nemelaer te verwerken en is er ook sterker uitgekomen en heeft zelfs gewonnen van Brabantia. Ik weet zeker dat zij dat de komende weken zullen vasthouden. Kom dat zelf maar zien op zondag 13 mei a.s

Column april 2018
Volgens de laatste mediaberichten heeft de vertrutting in onze maatschappij toegeslagen. Ik las het bericht van Leonie Breebaart (NRC) en ik dacht dat ik een goedkoop science fiction boek aan het lezen was. Alles wordt de laatste tijd onder een vergrootglas op social media geplaatst en krijgt daardoor een lading waar je in feite niet meer tegen kunt zijn. Vlees mag niet meer, want dat is, evenals vliegen, bijzonder slecht voor het milieu. Zwarte Piet was al langer uit de gratie, maar nu moeten onze oude zeehelden het ook nog ontgelden. Zij hebben niet voor de Gouden Eeuw gezorgd maar bleken de hoofdrol te spelen in de Grauwe Eeuw. Je mag op straat geen vrouwen meer nafluiten, hen niet zomaar meer aanspreken in een café, geen cowboy en indiaan spelletje meer spelen. In de trein is het niet meer “dames en heren”, maar het genderneutrale “Beste reizigers”. Dat allemaal voor een 0,01% procent van de Nederlanders en medelanders die daar aanstoot aan nemen. Binnenkort doet Hema de jongens- en meisjekleding in de ban om nog maar te zwijgen over de andere benaming van de toiletten in openbare gebouwen. Waren we er net aan gewend dat mannen met mannen hand in hand kunnen lopen en dat vrouwen met vrouwen kunnen trouwen en liefhebben moet er meteen een rood kruis door de foto van zoenende mannen. We kunnen ook nergens meer tegen. Het zal nog wel even verder gaan, er zullen nog wel wat standbeelden worden beklad of beschadigd en er zullen nog wel meer zeehelden uit de geschiedenisboekjes verdwijnen. En er zullen nog wel meer gebruiken uit het verleden als “fout” worden bestempeld. Geen knalvuurwerk met oud- en nieuw, de olie voor de oliebollen zorgt voor verstopte rioleringen, in de kerstboom hangen teveel lichtjes, Valentijnsdag is te commercieel en elektrische fietsen zijn te energieslurpend. We mogen bijna niets meer. Geen roze of blauwe muisjes op een beschuitje bij een geboorte en ik vraag me af hoe lang het duurt voordat er alleen nog maar genderneutrale kindernamen gekozen mogen worden. Mogen we nog wel uitbundig juichen als AWC straks kampioen wordt? is dat niet te zielig voor de tegenstander? Ik weet het zeker, dat laatste laten we ons niet ontnemen. Nu alleen nog maar blijven winnen!!

Column april 2018
Volgens de laatste mediaberichten heeft de vertrutting in onze maatschappij toegeslagen. Ik las het bericht van Leonie Breebaart (NRC) en ik dacht dat ik een goedkoop science fiction boek aan het lezen was. Alles wordt de laatste tijd onder een vergrootglas op social media geplaatst en krijgt daardoor een lading waar je in feite niet meer tegen kunt zijn. Vlees mag niet meer, want dat is, evenals vliegen, bijzonder slecht voor het milieu. Zwarte Piet was al langer uit de gratie, maar nu moeten onze oude zeehelden het ook nog ontgelden. Zij hebben niet voor de Gouden Eeuw gezorgd maar bleken de hoofdrol te spelen in de Grauwe Eeuw. Je mag op straat geen vrouwen meer nafluiten, hen niet zomaar meer aanspreken in een café, geen cowboy en indiaan spelletje meer spelen. In de trein is het niet meer “dames en heren”, maar het genderneutrale “Beste reizigers”. Dat allemaal voor een 0,01% procent van de Nederlanders en medelanders die daar aanstoot aan nemen. Binnenkort doet Hema de jongens- en meisjekleding in de ban om nog maar te zwijgen over de andere benaming van de toiletten in openbare gebouwen. Waren we er net aan gewend dat mannen met mannen hand in hand kunnen lopen en dat vrouwen met vrouwen kunnen trouwen en liefhebben moet er meteen een rood kruis door de foto van zoenende mannen. We kunnen ook nergens meer tegen. Het zal nog wel even verder gaan, er zullen nog wel wat standbeelden worden beklad of beschadigd en er zullen nog wel meer zeehelden uit de geschiedenisboekjes verdwijnen. En er zullen nog wel meer gebruiken uit het verleden als “fout” worden bestempeld. Geen knalvuurwerk met oud- en nieuw, de olie voor de oliebollen zorgt voor verstopte rioleringen, in de kerstboom hangen teveel lichtjes, Valentijnsdag is te commercieel en elektrische fietsen zijn te energieslurpend. We mogen bijna niets meer. Geen roze of blauwe muisjes op een beschuitje bij een geboorte en ik vraag me af hoe lang het duurt voordat er alleen nog maar genderneutrale kindernamen gekozen mogen worden. Mogen we nog wel uitbundig juichen als AWC straks kampioen wordt? is dat niet te zielig voor de tegenstander? Ik weet het zeker, dat laatste laten we ons niet ontnemen. Nu alleen nog maar blijven winnen!!

Column februari 2018
Angst en geluk liggen deze maand erg dicht bij elkaar. Angst voor veel grappenmakers om vooral niet op de te lange tenen te trappen van mensen die totaal geen gevoel voor humor hebben. Johan Derksen en Rene van de Gijp zijn daar de afgelopen week het lijdend voorwerp van geweest. Als iemand kiest voor een andere identiteit of zich veiliger en beter voelt in een ander lichaam wil niet zeggen dat het daarmee ook verboden wordt om grappen over te maken. Johan mag dan wel vaak een oude mopperkont zijn maar dit keer ben ik het roerend met hem eens. Waar juf Ank voor een miljoenenpubliek wel racistische opmerkingen mag maken is het verboden voor de “Snip en Snap” van Voetbal Inside. (Wie kent Snip en Snap nog?) Alle opmerkingen van hen zullen de komende weken onder een vergrootglas worden gelegd en als een grap maar een beetje afwijkt van de heersende moraal dan verschijnen er weer grote krantenkoppen in de dagbladen en zijn er op Facebook voldoende reagluurders die daar schande van spreken. De wereld staat in brand en het nieuws wordt in Nederland gedomineerd door Renate van der Gijp en juf Ank.! Ik ben me verder wezenloos geschrokken van het aantal Nederlanders die aan de antidepressiva zitten. Het zijn er meer dan een miljoen? En wereldwijd zijn het er zelf meer dan 38 miljoen Als ik dat had geweten had ik onmiddellijk een aantal aandelen gekocht van de producent Eli Lilly. Die gebruikers slikken dat om allerlei redenen en iedereen die dat slikt zal daar zijn eigen reden voor hebben, maar of je daar nu gelukkiger van wordt is maar de vraag. Volgens mij worden de producent en de aandeelhouders daar het gelukkigst van. In een reactie van een of andere hoogleraar op dit nieuws, begreep ik dat je echt gelukkig wordt als je iets voor een ander kan doen. Komt dat even mooi uit. Gooi weg die prozac en ga wat doen als vrijwilliger bij AWC en wordt nog gelukkiger! Fijne Carnaval.

Column Januari 2018
Het was geen al te roerige jaarwisseling. Een beetje gezapig met een beetje vuurwerk, wat bubbels en wat bekende cabaretiers die een vrolijke terugblik gaven op het jaar 2017. Favoriete onderwerpen daarbij waren, ik zou bijna zeggen natuurlijk, de kabinetsformatie, de Amerikaanse hofnar Trump, De turkse premier Erdogan, De verrichtingen van Max Verstappen, het zwarte pieten van Sylvana Simons en het kampioenschap van Feyenoord. De nationale moppentappers hadden waarschijnlijk graag hun conferences een week willen uitstellen om vervolgens Camiel Eurling en onze totaal niet geïntegreerde “Boef” publiekelijk te fileren. Deze twee malloten hebben een ding gemeen en dat is totale gebrek aan respect voor vrouwen. De een slaat ze tot bloedens toe en doet vervolgens onder druk van het IOC publiekelijk een openbare boetedoening, maar blijft lekker op het met vijf Olympische ringen versierde pluche zitten. De ander heeft waarschijnlijk niet door dat meisjes die niet braaf naar vader en moeder luisteren, korte rokjes dragen, alcohol nuttigen en laat in de disco te vinden zijn, heel goed kunnen studeren en heus wel het verschil weten tussen goed en kwaad. Wat doet hij trouwens dronken achter het stuur van zijn eigen auto? Als deze meisjes zijn straattaal goed hadden verstaan en begrepen hadden ze hem waarschijnlijk achter de trekhaak meegenomen naar het dichtstbijzijnd politiebureau. Een herhaalde inburgeringcursus zou hem geen kwaad doen. Wat hem wel kwaad zal doen is het feit dat diverse festivals hem vervolgens van het affiche hebben verwijderd. Dat zouden er meer moeten doen en vervolgens lijkt het mij het beste dat hij tot het einde van het jaar wordt doodgezwegen. Hij mag alleen nog een keer genoemd worden in de oudejaarsconference en wat mij betreft doet Youp van ’t Hek dat. Die weet hoe je iemand tot het bot kunt fileren. Voor iedereen de allerbeste wensen voor het komend jaar. Dat het maar een sportief jaar mag worden voor alle leden van s.v. AWC.